با توجه به افزایش محبوبیت فناوری بیومتریک در 10 سال گذشته ، بسیاری از شرکت های پیشرو از جمله اپل، سامسونگ و گوگل از این تکنولوژی برای احراز هویت در دستگاهها و نرم افزارهای خود استفاده می کنند. یکی از ابزارهای محبوب بیومتریک، تکنولوژی تشخیص چهره است که برای شناسایی و احراز هویت افراد از ویژگیهای فیزیولوژیکی چهره استفاده می کند. با اینکه دستگاههای حضور و غیاب تشخیص چهره در چند سال اخیر وارد ایران شده است، اما این تکنولوژی چندان جدید هم نیست و سابقه استفاده از آن به دهه 1960 میلادی بر می گردد.
همانند اثر انگشت ، برای استفاده از فناوری تشخیص چهره نیز باید ابتدا نمونه برداری صورت گیرد. بدین منظور ابتدا توسط دوربین دستگاه حضور و غیاب از چهره فرد تصویر برداری می شود، سپس تصویر مورد پیش پردازش قرار گرفته و ویژگی هایی از آن استخراج شده و سپس ویژگی های بدست آمده در یک پایگاه داده ذخیره می گردد. هر چه کیفیت عکس بهتر باشد، میزان خطا کمتر است. نور باید به حد کافی بوده و چهره در فاصله‌ای مناسب از دوربین باشد.
الگوریتم های تصویر برداری در دستگاههای مختلف با هم متفاوت است. در یک روش یک تصویر کامل و یک جا از چهره، بدون مشخص کردن نقاط ویژه تهیه شده و مورد پردازش قرار می گیرد. البته این روش دقت خیلی بالایی ندارد، به دلیل اینکه چهره ها کاملا منحصر به فرد نیستند و گاه اتفاق می افتد که دو نفر (مخصوصا دوقلوها) از نظر مختصات کلی چهره با هم مشابهند.
در روش دیگر نقاط معینی از چهره مانند قسمتهایی از چشم (فاصله پلکها)، فرم بینی و نقاط اطراف آن، ابروها، دهان، گونه و چانه و در بعضی از دستگاهها بافت پوست اسکن شده و پس از پردازش، ویژگیهای مورد نیاز در قالب الگوهایی در پایگاه داده(بانک اطلاعاتی) دستگاه حضور و غیاب ذخیره می شود. نقاط اسکن شده در این روش تقریباً منحصر به فرد بوده و در طی زمان کمتر در معرض تغییر و تحول قرار می گیرند.
هنگام ثبت ورود و خروج، با قرار گرفتن کارکنان مقابل دوربین (اسکنر) دستگاه حضور و غیاب چهره آنها اسکن شده و در صورت تطابق با الگوهای ذخیره شده در بانک اطلاعاتی، تردد آنها ثبت می شود. در غیر اینصورت عمل شناسایی فرد موفقیت آمیز نبوده و تردد ثبت نمی شود.
یکی از مزایای دستگاه حضور و غیاب تشخیص چهره این است که جهت ثبت تردد، نیازی به لمس کردن سطح دستگاه نیست. بنابراین در محیطهایی مانند کارگاههای صنعتی، عمرانی، ساختمان سازی، تراشکاری و . که دستها بیشتر درگیر کار هستند و ممکن است انگشتان دست وضعیت مناسبی جهت شناسایی و احراز هویت نداشته باشند، تشخیص چهره جایگزین مناسبی برای اثر انگشت است. در ضمن در محیطهایی مانند بیمارستان که احتمال شیوع بیماریهای مسری مانند سرماخوردگی و ویروسها از طریق سنسور اثر انگشت (بدلیل تماس انگشت کارکنان با سنسور اثر انگشت) وجود دارد، کارکنان می توانند با استفاده از دستگاه حضور و غیاب تشخیص چهره، با خیال راحت تردد خود را ثبت نمایند.
دستگاه حضور و غیاب تشخیص چهره ، قیمت بالاتری نسبت به دستگاههای کارتی و اثر انگشتی دارند.
از اینکه تا انتهای مطلب همراه من بودید، سپاسگذارم. برای مشاهده جدیدترین مطالب در حوزه حضور و غیاب، کنترل تردد، حقوق و دستمزد و دوربینهای مداربسته به کانال تلگرامی IRANHOZOORبپیوندید.
درباره این سایت