با وقوع انقلاب صنعتی در اروپا و آمریکا و اشتغال مردم در کارخانجات در اواخر قرن 19 میلادی، بحث میزان ساعات کاری پرسنل و محاسبه دقیق کارکرد آنان مورد توجه قرار گرفت. نظارت بر روی کارکرد پرسنل، آگاهی از میزان ساعت کاری آنان و تحلیل دقیق آن می توانست کارخانه ها را به سوی برنامه ریزی های دقیق تر و پیشرفت و دستیابی به سود بیشتر هدایت کند.

در ابتدا  ترددها به صورت دستی ثبت می شد ، که احتمال خطا در آن زیاد بود. به همین دلیل نیاز به یک سیستم مکانیزه با قابلیت اطمینان بالا، جهت ثبت و محاسبه کارکرد احساس می شد. برای رفع این نیاز، دستگاه حضور و غیاب  اختراع گردید.

در سال 1888، دستگاه حضور و غیاب کاغذی (کلید و نوار) توسط یک جواهر فروش اهل نیویورک بنام ویلارد باندی اختراع شد. این دستگاه از چرخ دنده های متعددی تشکیل شده بود که توسط حرکت ساعت کنترل میشدند. این ماشین، زمان دقیق تردد را بر روی یک نوار کاغذی که شماره پرسنل در آن حک شده بود، چاپ می کرد. کارکنان با وارد کردن شماره کلید اختصاصی خود به دستگاه، ساعت کاری خود را ثبت می نمودند.

در همین سال یک دستگاه دیگر، مشهور به دستگاه حضور و غیاب دی اختراع شد. کارکنان برای چاپ زمان تردد خود بر روی کاغذ داخل دستگاه حضور غیاب ، باید بازوی اشاره گر را بر روی شماره  خود حرکت داده و  سپس بر روی شماره مورد نظر فشار می دادند.

در سال 1894 اولین دستگاه حضور و غیاب کارتی با نام ساعت حضور و غیاب روچستر توسط دانیل ام کوپر اختراع شد. این دستگاه ساعت ورود و خروج را بر روی یک کارت مقوایی مستطیل شکل، که روزهای هفته بر روی آن چاپ شده بود، ثبت می کرد بود. پرسنل با فشردن اهرم مخصوص، ساعت تردد خود را بر روی کارت مخصوص به خود ثبت می کردند.

از سال 1911 شرکت آی بی ام شروع به تولید انبوه دستگاه های حضور و غیاب نمود و از دهه 1920 به بعد  دستگاه های حضور و غیاب جایگزین دست نوشته های ساعات کاری پرسنل شد.

در سال 1938 اولین دستگاه حضور و غیاب تمام اتوماتیک تولید و به بازار عرضه شد. در این سیستم روز و ساعات کارکرد کارمندان به صورت افقی در یک خط به چاپ می رسید. این دستگاه قادر به ثبت زمان ورود و خروج بر حسب دقیقه بود. این روش، انقلابی در محاسبه ساعت کارکرد کارکنان ایجاد کرد.

با پیشرفت تکنولوژی و کامپیوتری شدن تجهیزات، نسل جدیدی از دستگاههای حضور و غیاب وارد بازار شد. به مرور زمان ، سیستم های دست نویس کنار رفته و به جای آن دستگاههای حضو رو غیاب کارتی و سپس سیستم های بیومتریک (اثرانگشت و تشخیص چهره و .) جایگزین گردید.

گسترش و توسعه کسب و کارها، نیاز به مکانیزه شدن تجهیزات و ابزار مورد نیاز را ملموس تر کرده است. یکی از نیازهای اصلی کسب و کارها و مشاغل امروزی، مدیریت تردد ، محاسبه ساعات کارکرد و در نهایت محاسبه حقوق و دستمزد کارکنان است.